วันที่ 10 มีนาคม 2553 : เรื่องดีดี สิ่งดีๆ ที่ได้จากเพื่อนดีๆ : การอบรม ปฐมบท-ปฐมภูมิ กลไกการพัฒนาและรับรองมาตรฐานเครือข่ายระบบบริการปฐมภูมิ (PCA) ณ โรงแรม อินเตอร์ รีสอร์ท อำเภอหนองแสง จังหวัดอุดรธานี ผม นายพันธุ์ทอง จันทร์สว่าง ได้รับประสบการณ์ที่เป็นประโยชน์ มากสำหรับชีวิต ที่ได้รับทราบ อีกบางมุมของบางชีวิตจริงจากผู้ให้บริการสุขภาพอย่างพวกเรา... ได้ข้อคิด ที่สำคัญ และชื่นชม พร้อมขอบพะคุณ นพ.วรวุฒิ โฆวัชรกุล ผู้อำนวยการโรงพยาบาลสันทราย ท่านเป็นแบบอย่างของคน ที่ทำดีเพื่อสังคม โดยแท้ แม้ว่าท่านจะพิการกาย แต่ท่านไม่ได้พิการใจ หนำซ้ำยังได้ใช้แรงกายแรงใจเท่าที่มี อุทิศ การทำงานเพื่อสังคม ไม่เพียงแต่การทำงานเพื่อพี่น้องประชาชน เพียงในอำเภอสันทรายเท่านั้น แต่ยังแผ่พลังความดี ความเสียสละของท่าน เหล่านี้ ไปยังประชาชนทั่วทั้งประเทศ ผ่านการทำงานเป็นวิทยากรกระบวนการ เสริมสร้างพลังความดี เพื่อคุณภาพบริการระบบบริการปฐมภูมิ ของกระทรวงสาธารณสุข อีกด้วย ... ได้ญาติโดยไม่บังเอิญ คุณพี่ป้อม สุทธิวรรณ จันทร์สว่าง หรือ คุณ สุทธิวรรณ ปรีชา จาก โรงพยาบาลเลย และพี่ยุ้ย คนสวย จาก สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดร้อยเอ็ด น้องเจี๊ยบ โรงพยาบาลน้ำโสม พี่จรัส เสนชัย จาก โรงพยาบาลหนองบัวระเหว ชัยภูมิ 0897217452 jaraschai@hotmail.com เป็นต้น ..... เนื้อหาประสบการณ์ เกี่ยวกับ เพื่อนร่วมงานที่เก่ง(เขาคิดเอง) แต่พฤติกรรมทางสังคมไม่ดี จะแก้ไขปัญหาอย่างไร ....
หรือประสบการณ์ชีวิตที่น่าศึกษา ของ คุณพี่เอื้อมเดือน ทองจ่าม จาก รพ. ศรีบุญเรือง หนองบัวลำภูเป็นต้น..
คุณพี่พัชณี ศรีหานาม สุดยอดผู้บริหารสถานีอนามัย จาก สำนักงานสาธารณสุขอำเภอน้ำโสม อุดร ธานี ที่ เพื่อนร่วมงานที่เห็นแก่ตัว มากกๆๆ จะแก้ไขปัญหาอย่างไร คุณแม่พัชนี สีหานาม “ดิฉันคือแม่ของดาวคนนั้น” เป็นคำพูดที่ผมยังจำได้เสมอ หลังจากที่พวกเราตั้งใจฟังเพลง ดาวมหาลัย และให้ แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเพลงนี้ “ดิฉันคือแม่ของดาวคนนั้น” ... เป็นคำพูดที่สะท้อนความทุกข์ในดวงใจ ของคนเป็นแม่ผู้นี้เป็นอย่างมาก เพราะส่งลูกเรียนมหาวิทยาลัยจบแล้ว จนถึงวันนี้ 9 ปีแล้ว ไม่เคยได้รับการติดต่อกลับจากยอดดวงใจของคุณแม่เลย...แม่ไม่สนใจเลยว่า ลูกจะประสบความสำเร็จ หรือล้มเหลวในชีวิต แม่ยอมรับได้ในความเป็นตัวตนของลูก...ความสุขของแม่ ณ เวลานี้ คุณแม่พัชนี สีหานาม ขอเพียงได้เห็นหน้าลูกชายสุดที่รักก็เพียงพอแล้ว...หากข้อความนี้อาจจะสื่อสารถึง ลูกชายสุดที่รักของ คุณแม่พัชณี ศรีหานาม ได้ โปรดรับรู้ไว้ด้วยว่า แก้มทั้ง 2 ข้าง ของคุณแม่ หมอนที่หนุนนอนของ คุณแม่พัชนี สีหานาม เปื้อนด้วยคราบน้ำตา แห่งความรัก ความคิดถึงลูก วันแล้ว วันเล่า .. ในใจอยากจะออกติดตามหาลูกไปจนพบ แต่ทำไม่ได้...ด้วยว่า มีคุณพ่อ คุณแม่ สูงอายุ หรือคุณตา คุณยาย ของลูก ที่ช่วยเหลือตนเองไม่ได้ ที่ต้องดูแล... หากแม้นไม่มีอะไรที่จะให้คุณแม่ ขอเพียง เวลา 30 วินาที โทรหาคุณแม่บ้าง ...ก็เพียงพอแล้ว... สำหรับผมได้เพียงให้กำลังใจ คุณแม่พัชณี ศรีหานามว่าคุณแม่พัชณี มีสมบัติ ที่ล้ำค่าในชีวิตมาก คือ มีสามีที่ดีมากๆ เป็นคู่ชีวิต และว่างๆขอแนะนำให้ฟัง เพลงนี้ เพลง สัญญากับใจ ของ จอมขวัญ กัลยา ก็อาจเป็นแนวคิดของเขาก็ได้นะครับ หรือ เรื่องของ ท่าน สาธารณสุขอำเภอเกี่ยวกับหลานข้างบ้าน หายไปจากบ้าน 5 ปี กลับมาพร้อมความสำเร็จ อาจจะเป็นฉากจบที่มีความสุขของลูกชายคุณแม่ก็ได้นะครับ...เป็นกำลังใจให้กับ คุณแม่พัชนี สีหานาม และสามีนะครับ..
สัญญากับใจ : จอมขวัญ กัลยา
จะไม่กลับหลังถ้ายังไม่ได้ดี เอ่ยถ้อยคำนี้ต่อหน้าแม่พ่อวันจาก
สาบานผ่านฟ้าสัญญาต่อดินถิ่นรัก ก่อนลามาสู้งานหนัก ปักหลักสร้างตัวเมืองไกล
เหนื่อยยากเพียงไหนย้ำใจให้ทน ลำบากเหลือล้น อยู่ใต้ชายคาเมืองใหญ่
หลายคราวอ่อนล้า หลับตาเห็นความยากไร้ หนี้สินภาระยิ่งใหญ่ รอให้กลับไปไถ่ถอน
ดั่งนกไร้คอน บินร่อนในดงคอนกรีต ละครชีวิตถูกขีดด้วยความเดือดร้อน
ให้สู้ทุกฉากจากตื่นถึงหลับตานอน ปลอบฝันสักวันคืนคอนเสริมใจให้มีพลัง
จะไม่กลับหลังถ้ายังไม่ได้ดี เก็บถ้อยคำนี้จดไว้ในใจทุกอย่าง
บอกแม่ให้รอบอกพ่อให้คอยความหวัง จะทำให้ฝันถึงฝั่ง เพื่อถางเส้นทางกลับนา
จะไม่กลับหลังถ้ายังไม่ได้ดี เก็บถ้อยคำนี้จดไว้ในใจทุกอย่าง
บอกแม่ให้รอบอกพ่อให้คอยความหวัง จะทำให้ฝันถึงฝั่ง เพื่อถางเส้นทางกลับนา
No comments:
Post a Comment