6/28/19

29 มิย.2562 ใบรับรองความเป็น คน หาได้จากไหน? :คำที่พูดไปหากรับได้ตอนที่คนอื่นพูดกลับมาถือว่า OK

29 มิย.2562  ใบรับรองความเป็น คน หาได้จากไหน? :คำที่พูดไปหากรับได้ตอนที่คนอื่นพูดกลับมาถือว่า OK
วันที่ 29 มิถุนายน 2562  นายพันธุ์ทอง จันทร์สว่าง  บันทึกกิจกรรม เรื่องประทับใจ จาก Forward Line
ความว่า  
เป็น เรื่องแปล....จาก... BL  丽日报 "หมุยหลีหยิกป่อ"
     เรื่อง...故事在火车上 กู๊สื่อต่อหวยเชีย"จี่-อ่อ"... 
เรื่องนี้เกิดขึ้นบนรถไฟขบวนหนึ่ง บนตู้โดยสารของรถไฟขบวนหนึ่ง พนักงานตรวจตั๋วสาวสวย   กำลังคุยกับผู้โดยสารชายสูงอายุคนหนึ่ง"ตรวจตั๋วค่าชายชราล้วงกระเป๋าควานหาตั๋วอยู่ครู่ใหญ่  พบแล้วจึงส่งให้พนักงานสาว  , เธอรับตั๋วดู แล้วหรี่ตามองหน้าผู้เฒ่า "นี่มันตั๋วเด็กนะลุง"  ผู้เฒ่ามีสีหน้าแดงขึ้นมาวูบหนึ่ง แล้วพูดออกไปด้วยเสียงแผ่วเบา "ผมเห็นว่าตั๋วเด็กกับตั๋วคนพิการ  ราคาเดียวกัน เลยซื้อเป็นตั๋วเด็กครับ "
พนักงานสาวมองผู้เฒ่าหัวจรดเท้า แล้วถามว่า :  ลุงเป็นคนพิการหรือผู้เฒ่าตอบว่า"ครับ"
พนักงานสาว "ลุงช่วยเอา บัตรคนพิการ ให้หนูดูหน่อยซิคะ " ผู้เฒ่า เริ่มกระวนกระวายขึ้นมาแล้ว...ผม...  ผม...ผมไม่มีครับ  ผมเลยขอซื้อเป็นตั๋วเด็กครับ , .....
            พนักงานสาว:  ถ้าลุงไม่มีบัตรคนพิการ  แล้วหนูจะรู้ได้ไงว่าลุงเป็นคนพิการล่ะ?  
ผู้เฒ่าก้มลงดึงขากางเกงขึ้นมา ถอดรองเท้าออก   มันเป็นฝ่าเท้าที่มีแค่ครึ่งเดียว....
เธอ หรี่ตาดูฝ่าเท้าที่เหลือเพียงครึ่งเดียว แล้วพูดว่า  "ถึงยังไงลุงก็ต้องแสดงบัตรคนพิการให้หนูดูก่อน "
ผู้เฒ่าขมวดคิ้วด้วยสีหน้าที่ยุ่งยากใจ ... "ผมทำงานในโรงงานเอกชน  พอเกิดเรื่องขึ้น เถ้าแก่ก็หนีหายไป 
ผมไม่มีเงินเข้าไปรักษาที่โรงพยาบาล ก็เลยไม่มีสิทธิทำบัตรคนพิการครับ......

    ขณะนั้น" เป็นเวลาที่หัวหน้า ผู้จัดการขบวนรถไฟ  เดินผ่านมาพอดี  พอถามต้นสายปลายเหตุแล้ว ได้พูดเสียงเข้มว่า : ผมต้องการดูแค่บัตรคนพิการ ไม่ดูที่คน , ต้องมีบัตรคนพิการถึงเรียกว่าคนพิการ และใช้สิทธิคนพิการได้ , ตอนนี้คุณต้องซื้อตั๋วเพิ่มให้เป็นตั๋วผู้ใหญ่ ,
ผู้เฒ่าถึงกับร้องไห้ออกมาแล้วพูดอ้อนวอนว่า :  หลังจากฝ่าเท้าผมถูกเครื่องจักรตัดขาดไปแล้ว
ผมก็ไม่สามารถทำงานต่อไปได้อีก , พอไม่มีเงิน แม้ค่ารถกลับบ้านก็จนปัญญา , ตั๋วเด็กใบนี้ ก็ล้วนเป็นเงินที่เพื่อนๆที่ทำงาน  ช่วยกันเรี่ยไรให้มา  ขอวิงวอน ท่านทั้ง2  กรุณา ให้ผมใช้ตั๋วนี้โดยสารกลับบ้านเถอะนะครับ "
ผู้จัดการรถไฟ ยืนยันเสียงแข็งว่า "คุณต้องจ่ายเพิ่ม เพราะนี่เป็นระเบียบของการรถไฟ  ยังไงผมก็ต้องทำตามระเบียบ ถ้าไม่จ่ายค่าตั๋วเพิ่ม สถานีหน้าเชิญคุณเตรียมลงจากรถได้....
    ขณะนั้น...ตั่วเจ็ก(ชายวัยกลางคน) ที่นั่งอยู่ตรงข้าม ผู้เฒ่า ได้เอ่ยปากขึ้นมาด้วยเสียงเย็นชาว่า 
"คุณเป็นผู้ชายหรือเปล่า?...ผู้จัดการรถไฟ ขมวดคิ้วย่นเข้าหากันอย่างไม่สบอารมณ์ ตอบเสียงห้วนๆไปว่า : ถูกต้อง ผมเป็นผู้ชายครับ...คุณมีปัญหาอะไรหรือ?
...ตั่วเจ็ก ยังงั้นก็ช่วยเอาหนังสือรับรอง ยืนยันว่าคุณเป็นผู้ชายออกมาให้ทุกคนดูหน่อยซิ?
   คำพูดของ"ตั่วเจ็ก" ทำให้ผู้โดยสารทุกคนถึงกับหัวเราะก๊ากออกมาอย่างขบขัน , "ผู้จัดการขบวนรถไฟโกรธจนหน้าเขียว....."ผมเป็นผู้ชายทั้งแท่ง ยืนอยู่ตรงนี้แล้ว ทำไมต้องใช้ใบรับรองด้วย ?  "ตั่วเจ็ก"ส่ายหัวแล้วพูดว่า
: ผมก็เหมือนคุณนั่นแหละ อยากดูใบรับรอง ไม่อยากดูคน  มีใบรับรองถึงเป็นผู้ชาย หากไม่มีก็ไม่ใช่ผู้ชาย
    พนักงานตรวจตั๋วสาวรีบเถียงแทน ผู้จัดการรถไฟ เธอพูดอย่างมั่นใจว่า "หนูไม่ใช่ผู้ชาย" มีปัญหามาเคลียกับหนูได้เลย  !
.....ตั่วเจ็ก ชี้ที่หน้านางแล้วพูดเสียงเย็นชาว่า "เธอไม่ใช่คน" ! ...."พนักงานสาว"โกรธจนหัวฟัดหัวเหวี่ยง :
...แก, แกพูดอะไรให้เกียรติกันบ้าง , ถ้าหนูไม่ใช่คน แล้วหนูเป็นอะไร?..."ตั่วเจ็ก"หัวเราะอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า : เธอเป็นคนหรือ ? ไหน...ขอดูใบรับรองความเป็นคนของเธอหน่อย ? ...  ผู้โดยสารต่างหัวเราะเสียงดังออกมาอีกครั้ง ,  "พนักงานสาว"อับอายจนหน้าแดงกล่ำ รีบฉุดมือผู้จัดการเดินหายออกไปจากตู้นี้ทันที.....

    "ตั่วเจ็ก"นั่งลงแล้วเริ่มพูดคุยกับ"ผู้เฒ่า"...ด้วยความเห็นอกเห็นใจในชตากรรมของผู้เฒ่า  ก่อนลงรถ"ตั่วเจ็ก"ยังให้เงิน"ผู้เฒ่า"ไปอีก1,000 หยวน...  "ผู้เฒ่าปฏิเสธ" ...แต่สุดท้ายก็รับใว้ และกล่าวขอบคุณ"ตั่วเจ็ก"พร้อมๆกับคำอวยพร"ตั่วเจ็ก" และ น้ำตาที่ไหลออกมานองหน้า......

   ** "มนุษย์" ต่างกับสัตว์ทุกชนิดตรงที่ "มนุษย์มีความเมตตากรุณาอยู่ในจิตใจ" เมื่อ"มนุษย์เห็นเพื่อนมนุษย์"ด้วยกัน ตกระกำลำบาก "มนุษย์ที่เป็นมนุษย์จริงๆ" ก็มักจะยื่นมือเข้าช่วยเหลือ , อาจจะช่วยได้เพียงคำพูดที่ปลอบประโลม , หรืออาจจะด้วยปัจจัยเล็กๆน้อยๆเท่าที่พอจะช่วยได้....  มันเป็นความงดงามของสังคม และเป็นพื้นฐานของประเทศ , ที่ใช้เป็นนโยบายพัฒนาชาติให้เจริญยิ่งๆขึ้นต่อไป***
ขอบคุณผู้ที่ แปล และเรียบเรียงโดย  เจงเอี่ยม แซ่อึ้ง

                黄振炎     7/7/2018

No comments:

Post a Comment