29 มิย.2562 ใบรับรองความเป็น คน หาได้จากไหน? :คำที่พูดไปหากรับได้ตอนที่คนอื่นพูดกลับมาถือว่า OK
วันที่ 29 มิถุนายน 2562 นายพันธุ์ทอง จันทร์สว่าง บันทึกกิจกรรม เรื่องประทับใจ จาก Forward
Line
ความว่า
เป็น เรื่องแปล....จาก... BL
美丽日报 "หมุยหลีหยิกป่อ"
เรื่อง...故事在火车上 ，กู๊สื่อต่อหวยเชีย"จี่-อ่อ"...
เรื่องนี้เกิดขึ้นบนรถไฟขบวนหนึ่ง
บนตู้โดยสารของรถไฟขบวนหนึ่ง พนักงานตรวจตั๋วสาวสวย
กำลังคุยกับผู้โดยสารชายสูงอายุคนหนึ่ง"ตรวจตั๋วค่า, ชายชราล้วงกระเป๋าควานหาตั๋วอยู่ครู่ใหญ่ พบแล้วจึงส่งให้พนักงานสาว , เธอรับตั๋วดู
แล้วหรี่ตามองหน้าผู้เฒ่า "นี่มันตั๋วเด็กนะลุง" ผู้เฒ่ามีสีหน้าแดงขึ้นมาวูบหนึ่ง แล้วพูดออกไปด้วยเสียงแผ่วเบา
"ผมเห็นว่าตั๋วเด็กกับตั๋วคนพิการ ราคาเดียวกัน
เลยซื้อเป็นตั๋วเด็กครับ "
พนักงานสาวมองผู้เฒ่าหัวจรดเท้า
แล้วถามว่า : ลุงเป็นคนพิการหรือ? ผู้เฒ่าตอบว่า"ครับ"
พนักงานสาว
"ลุงช่วยเอา บัตรคนพิการ ให้หนูดูหน่อยซิคะ " ผู้เฒ่า เริ่มกระวนกระวายขึ้นมาแล้ว...ผม... ผม...ผมไม่มีครับ ผมเลยขอซื้อเป็นตั๋วเด็กครับ , .....
พนักงานสาว: ถ้าลุงไม่มีบัตรคนพิการ แล้วหนูจะรู้ได้ไงว่าลุงเป็นคนพิการล่ะ?
ผู้เฒ่าก้มลงดึงขากางเกงขึ้นมา
ถอดรองเท้าออก มันเป็นฝ่าเท้าที่มีแค่ครึ่งเดียว....
เธอ
หรี่ตาดูฝ่าเท้าที่เหลือเพียงครึ่งเดียว แล้วพูดว่า "ถึงยังไงลุงก็ต้องแสดงบัตรคนพิการให้หนูดูก่อน
"
ผู้เฒ่าขมวดคิ้วด้วยสีหน้าที่ยุ่งยากใจ
... "ผมทำงานในโรงงานเอกชน
พอเกิดเรื่องขึ้น เถ้าแก่ก็หนีหายไป
ผมไม่มีเงินเข้าไปรักษาที่โรงพยาบาล
ก็เลยไม่มีสิทธิทำบัตรคนพิการครับ......
ขณะนั้น"
เป็นเวลาที่หัวหน้า ผู้จัดการขบวนรถไฟ
เดินผ่านมาพอดี พอถามต้นสายปลายเหตุแล้ว
ได้พูดเสียงเข้มว่า : ผมต้องการดูแค่บัตรคนพิการ ไม่ดูที่คน , ต้องมีบัตรคนพิการถึงเรียกว่าคนพิการ และใช้สิทธิคนพิการได้ , ตอนนี้คุณต้องซื้อตั๋วเพิ่มให้เป็นตั๋วผู้ใหญ่ ,
ผู้เฒ่าถึงกับร้องไห้ออกมาแล้วพูดอ้อนวอนว่า : หลังจากฝ่าเท้าผมถูกเครื่องจักรตัดขาดไปแล้ว
ผมก็ไม่สามารถทำงานต่อไปได้อีก
, พอไม่มีเงิน แม้ค่ารถกลับบ้านก็จนปัญญา , ตั๋วเด็กใบนี้
ก็ล้วนเป็นเงินที่เพื่อนๆที่ทำงาน
ช่วยกันเรี่ยไรให้มา ขอวิงวอน
ท่านทั้ง2 กรุณา
ให้ผมใช้ตั๋วนี้โดยสารกลับบ้านเถอะนะครับ "
ผู้จัดการรถไฟ
ยืนยันเสียงแข็งว่า "คุณต้องจ่ายเพิ่ม เพราะนี่เป็นระเบียบของการรถไฟ ยังไงผมก็ต้องทำตามระเบียบ
ถ้าไม่จ่ายค่าตั๋วเพิ่ม สถานีหน้าเชิญคุณเตรียมลงจากรถได้....
ขณะนั้น...ตั่วเจ็ก(ชายวัยกลางคน)
ที่นั่งอยู่ตรงข้าม ผู้เฒ่า ได้เอ่ยปากขึ้นมาด้วยเสียงเย็นชาว่า
"คุณเป็นผู้ชายหรือเปล่า?...ผู้จัดการรถไฟ
ขมวดคิ้วย่นเข้าหากันอย่างไม่สบอารมณ์ ตอบเสียงห้วนๆไปว่า : ถูกต้อง ผมเป็นผู้ชายครับ...คุณมีปัญหาอะไรหรือ?
...ตั่วเจ็ก “ยังงั้นก็ช่วยเอาหนังสือรับรอง
ยืนยันว่าคุณเป็นผู้ชายออกมาให้ทุกคนดูหน่อยซิ?
คำพูดของ"ตั่วเจ็ก"
ทำให้ผู้โดยสารทุกคนถึงกับหัวเราะก๊ากออกมาอย่างขบขัน , "ผู้จัดการขบวนรถไฟโกรธจนหน้าเขียว....."ผมเป็นผู้ชายทั้งแท่ง ยืนอยู่ตรงนี้แล้ว
ทำไมต้องใช้ใบรับรองด้วย ? "ตั่วเจ็ก"ส่ายหัวแล้วพูดว่า
:
ผมก็เหมือนคุณนั่นแหละ อยากดูใบรับรอง ไม่อยากดูคน มีใบรับรองถึงเป็นผู้ชาย
หากไม่มีก็ไม่ใช่ผู้ชาย
พนักงานตรวจตั๋วสาวรีบเถียงแทน
ผู้จัดการรถไฟ เธอพูดอย่างมั่นใจว่า "หนูไม่ใช่ผู้ชาย" มีปัญหามาเคลียกับหนูได้เลย !
.....ตั่วเจ็ก
ชี้ที่หน้านางแล้วพูดเสียงเย็นชาว่า "เธอไม่ใช่คน" !
...."พนักงานสาว"โกรธจนหัวฟัดหัวเหวี่ยง :
...แก, แกพูดอะไรให้เกียรติกันบ้าง
, ถ้าหนูไม่ใช่คน แล้วหนูเป็นอะไร?..."ตั่วเจ็ก"หัวเราะอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า : เธอเป็นคนหรือ ? ไหน...ขอดูใบรับรองความเป็นคนของเธอหน่อย ? ... ผู้โดยสารต่างหัวเราะเสียงดังออกมาอีกครั้ง
, "พนักงานสาว"อับอายจนหน้าแดงกล่ำ
รีบฉุดมือผู้จัดการเดินหายออกไปจากตู้นี้ทันที.....
"ตั่วเจ็ก"นั่งลงแล้วเริ่มพูดคุยกับ"ผู้เฒ่า"...ด้วยความเห็นอกเห็นใจในชตากรรมของผู้เฒ่า
ก่อนลงรถ"ตั่วเจ็ก"ยังให้เงิน"ผู้เฒ่า"ไปอีก1,000 หยวน...
"ผู้เฒ่าปฏิเสธ" ...แต่สุดท้ายก็รับใว้
และกล่าวขอบคุณ"ตั่วเจ็ก"พร้อมๆกับคำอวยพร"ตั่วเจ็ก" และ
น้ำตาที่ไหลออกมานองหน้า......
** "มนุษย์"
ต่างกับสัตว์ทุกชนิดตรงที่ "มนุษย์มีความเมตตากรุณาอยู่ในจิตใจ"
เมื่อ"มนุษย์เห็นเพื่อนมนุษย์"ด้วยกัน ตกระกำลำบาก
"มนุษย์ที่เป็นมนุษย์จริงๆ" ก็มักจะยื่นมือเข้าช่วยเหลือ , อาจจะช่วยได้เพียงคำพูดที่ปลอบประโลม , หรืออาจจะด้วยปัจจัยเล็กๆน้อยๆเท่าที่พอจะช่วยได้.... มันเป็นความงดงามของสังคม , และเป็นพื้นฐานของประเทศ ,
ที่ใช้เป็นนโยบายพัฒนาชาติให้เจริญยิ่งๆขึ้นต่อไป***
ขอบคุณผู้ที่ แปล และเรียบเรียงโดย เจงเอี่ยม แซ่อึ้ง
黄振炎 7/7/2018
