วันที่ 12 มีนาคม 2553 Teddy and his Teacherคุณครูทอมป์สันกับเทดดี้
: ในการอบรม ปฐมบท-ปฐมภูมิ กลไกการพัฒนาและรับรองมาตรฐานเครือข่ายระบบบริการปฐมภูมิ (PCA) ณ โรงแรม อินเตอร์ รีสอร์ท อำเภอหนองแสง จังหวัดอุดรธานี เรื่องที่ ผม นายพันธุ์ทอง จันทร์สว่างประทับใจ ที่ทำให้มีความสุขมากอีกเรื่องหนึ่งคือ Teddy and his Teacherคุณครูทอมป์สันกับเทดดี้
The Thomson Teacher and Little Teddy Stoddard
คุณครูทอมป์สันโกหกนักเรียนชั้น ป. 5 ของครูทั้งชั้นซะแล้ว
ตั้งแต่วันแรกเลยด้วย คุณครูบอกเขาว่าครูรักเด็กๆ เท่ากันหมดเลย
แต่นั่นก็เป็นไปไม่ได้ เพราะว่ามีเด็กตัวเล็กๆ ท่าทางขี้เกียจคนนึง ชื่อ เท็ดดี้ สต๊อดดารด์
ครูทอมป์สันได้จับตาดูเท็ดดี้มาปีนึง และสังเกตว่า เขาไม่ค่อยเล่นดี ๆ
กับเด็กคนอื่นสักเท่าไหร่
สังเกตว่า ว่าเสื้อผ้าของเขาสกปรก
และที่สำคัญ เค้าตัวเหม็นหึ่งอยู่ตลอดเวลาด้วยแหละ
และบางที...เท็ดดี้ก็เกเรด้วย
นอกจากการสอนแล้ว .... คุณครูต้องทบทวนประวัติของเด็กแต่ละคนด้วย
ครูทอมป์สัน หยิบประวัติ ของ Teddy ขึ้นมาอ่าน ....
เปิดไปย้อนหลัง 1 ปี คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป.4 เขียนว่า "เท็ดดี้ไม่ยอมเข้าสังคม
และไม่ค่อยสนใจการเรียนเท่าที่ควร ไม่ค่อยมีเพื่อน และหลับในห้องเรียน ‘ ‘ ‘ ‘
คุณครู ทอมป์สัน รีบวาง แฟ้มประวัติของ เทดดี้ ทั้งๆ ที่ไม่ได้อ่านย้อนไปอีก ....
คุณครู ทอมป์สัน อ่านประวัติ ของนักเรียน คนอื่นๆ หมดทุกหน้า....
........คุณครูทอมป์สันสนุกกับการตรวจงานของเด็กๆ ทุกคน
...เท็ดดี้ สังเกตเห็นว่า คุณครูทอมป์สันสนุกกับการตรวจงานของเท็ดดี้ เหมือนกัน
ด้วย การกากบาท ด้วยหมึกสีแดง หนาๆ และใส่ตัว F ตัวใหญ่ ๆ
ลงไปบนหัวกระดาษ ของเท็ดดี้
............ที่โรงเรียน เมื่อคุณครู ทอมป์สัน ตรวจประวัตินักเรียนครบทุกคนแล้ว
จนกระทั่ง เหลือแฟ้มสุดท้าย ...... นึกได้ว่า ....ตนเอง ตรวจประวัติ ของเท็ดดี้ยังไม่จบ
..... คุณครู ทอมป์สัน ฝืนใจหยิบ แฟ้ม ประวัติ ของเท็ดดี้ขึ้นมาอ่าน
แต่เมื่อคุณครูตรวจแฟ้มเข้า ครูทอมป์สันก็ต้องแปลกใจใหญ่เลยครับ .... . เมื่อพบว่า.........
.... ครูชั้น ป. 1 บันทึกในสมุดประจำตัวของ ของเท็ดดี้ว่า "น้องเท็ดดี้เป็นเด็กที่ฉลาดและร่าเริง ทำงานเรียบร้อยมารยาทดี เป็นเด็กที่ น่ารักมากทีเดียว"
.....คุณครูที่สอนเท็ดดี้ ตอน ป.2 เขียน ว่า "เท็ดดี้เป็นเด็กที่เรียนเก่งมาก เพื่อนๆ ชอบเท็ดดี้กันทุกคน แต่กำลังมี ปัญหา เพราะแม่ของเท็ดกำลังป่วยหนักและชีวิตทางบ้านต้องลำบาก มาก แน่ๆ"
.....คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป. 3 เขียนว่า "เขาเสียใจมากที่ เสียแม่ไป
เขาพยายามเต็มที่แล้ว แต่คุณพ่อก็ไม่ค่อยให้ความรัก ความสนใจเขา สักเท่าไหร่
และชีวิตที่บ้านเขาต้องส่งผลกระทบต่อเขาอย่างแน่นอน ถ้าไม่มีคนยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ"
และอ่านมาถึง ตรงที่อ่านประวัติของเท็ดดี้ในครั้งแรก ....
...คุณครูที่สอนเท็ดดี้ตอน ป.4 เขียนว่า "เท็ดดี้ไม่ยอมเข้าสังคม
และไม่ค่อยสนใจการเรียนเท่าที่ควร ไม่ค่อยมีเพื่อน และหลับในห้องเรียน ‘ ‘ ‘ ‘
....... ตอนนี้ .......คุณครูทอมป์สันรู้ถึงปัญหาแล้ว และอับอายในการกระทำของตนเองมาก
....ก่อนถึงสิ้นปี ...ครูรู้สึกแย่ยิ่งกว่าเดิมอีกเมื่อนักเรียนในห้องซื้อของขวัญวันคริสต์มาสมาให้ ห่อในกระดาษสีสดๆ พร้อมผูกโบว์อย่างดี .... ยกเว้นแต่ ห่อของ ของเท็ดดี้ ….
. . . . หากเป็นเมื่อก่อน คุณครูทอมป์สัน แม้ไม่โยนทิ้ง ก็คงไม่เปิดออกดู....
ของขวัญของเท็ดดี้ถูกห่ออย่างหยาบๆ ในกระดาษลูกฟูกหนาๆ ที่ได้มาจากถุงใส่กับข้าว
ครูทอมป์สันกัดฟันเปิดกล่องของเท็ดดี้ดู ท่ามกลางกองของขวัญที่สวยงาม อื่น ๆ
.... เด็กบางคนเริ่มหัวเราะ ....
. . . เมื่อเห็นว่า คุณครู หยิบ กำไลลูกปัดที่ ไม่ครบเส้น ขึ้นมาจากกล่อง ของเท็ดดี้ . . . .
ตามด้วย ขวดน้ำหอมที่เหลือน้ำอยู่ก้นขวด เล็กน้อย มอบให้แก่คุณครู . . .
แต่ คุณครูทอมป์สัน ก็หยุด เสียง หัวเราะของเด็ก ๆ เหล่านั้น
คุณครูทอมป์สัน เอ่ย เบาๆ แต่หันหน้าไปทาง เทดดี้ ว่า “กำไลเส้นนี้สวยงามมาก ”
เทดดี้ จ้องมอง เห็น ...คุณครูทอมป์สัน สวมกำไลเส้นนั้น ไว้ที่ข้อมือ แล้ว ค่อยๆ
ฉีดน้ำหอมไปบนข้อมือด้วย .. . .
เลิกเรียนแล้ว เพื่อนๆ กลับหมดแล้ว เท็ดดี้ สต๊อดดารด์ ยังไม่ยอมกลับบ้าน
เขารอ จนกระทั่งเย็น นานแค่ไหน ก็รอ เพื่อจะให้มีโอกาส พอที่จะพูดว่า
"ครูทอมป์สันครับ วันนี้ครูตัวหอมเหมือนที่แม่ผมเคยหอมเลย ครับ"
เอ่ยเสร็จ ... เทดดี้ ก็กลับบ้าน...
........หลังจากที่นักเรียนทุกคนกลับบ้าน ไปหมดแล้ว
ครูทอมป์สัน . . . . อยู่ในห้อง ....ร้องไห้ และ ร้องไห้ อย่างนั้นเป็นชั่วโมง ....
. . . จากวันนั้นเองคุณครูเลิกสอนหนังสือ เลิกสอนการเขียน
และ เลิกสอนเลขคณิต หากแต่คุณครูทอมป์สัน หันมา เริ่มสอนเด็กๆ แทน . . .
. . . คุณครูทอมป์สันเอาใจใส่เท็ดดี้ เป็นพิเศษ
เมื่อครูพยายามช่วยเขา จิตใจของเขาก็กลับมา
มีชีวิตชีวาอีกครั้ง ยิ่งครูให้กำลังใจเท็ดดี้เท่าไหร่
เขาก็ยิ่งตอบรับเร็วขึ้นเท่านั้น ....
...ภายในสิ้นปีการศึกษานั้น ก่อนจบ ป. 5 เท็ดดี้ได้กลายเป็นเด็กที่ฉลาดที่สุดในห้อง . . .
และแม้ว่าคุณครูจะบอกว่าครูรักเด็กทุกคนเท่ากัน ... คุณครูได้รู้ว่าตนเองพูดโกหก ไปอีกแล้ว
เมื่อ เท็ดดี้ก็ได้กลายไปเป็น"ศิษย์โปรด"ของครู ไปแล้ว
........หนึ่งปีต่อมา
คุณครูพบจดหมายอยู่ใต้ประตูห้อง คุณครูเปิดอ่าน
...คุณครูทอมป์สัน ครับ คุณครูเป็นครูที่ดีที่สุดที่ผมเคยมี . . .
... จากเท็ดดี้
........หกปีต่อ มาครู ได้จดหมายจาก เท็ดดี้อีก
ผม เรียนจบ ม.ปลายแล้ว ได้ที่สามในทั้งระดับ และ
คุณครู ทอมป์สัน ยังคงเป็นครู ที่ดีที่สุดที่ผมเคยเจอมาในชีวิต . . .
........สี่ปีหลังจากนั้น คุณครูก็ได้จดหมายอีก
บอกว่าแม้ว่า ชีวิตเขา จะลำบากบ้าง เขาก็ไม่ได้เลิกเรียนหนังสือ
และผมกำลังจะจบปริญญาตรีในเร็วๆ นี้
ด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง(เหรียญทอง) และ ที่สำคัญ
คุณครู ทอมป์สัน ครับ คุณครูเป็นครูที่ดีที่สุดและเป็นครูคนโปรดในชีวิตของผม
จาก เทดดี้
........จากนั้นผ่านไปสี่ปีจดหมายอีกฉบับหนึ่งก็มา ถึง
. . . หลังจากที่ ผมจบปริญญาตรี แล้ว ผมตัดสินใจที่จะเรียนต่ออีกนิด . . .
คุณครูครับ ... คุณครู ทอมป์สัน ยัง เป็นครูคนที่ดีที่สุดที่ผมเคยมี . . .
ท้าย จดหมายนั้น แต่ตอนนี้ชื่อของเขายาว
ขึ้นอีกหน่อย จดหมายนั้นลงชื่อว่า
เทดดี้
( นายแพทย์ ทีโอดอร์ เอฟ สต๊อดดารด์ )
...จุ๊ จุ๊.....เรื่องยังไม่จบแค่นี้นะ ครับ ...
คือว่า ฤดูใบไม้ผลินั้นก็ยังมีจดหมายมาอีก
เท็ดดี้ บอกว่า เขาได้เจอสาวคนนึง และกำลังจะแต่งงานกัน
เขาอธิบายว่าพ่อของเขาได้เสียไป เมื่อสองสามปีก่อนและ
เขาสงสัยว่าคุณครูทอมป์สัน จะตกลงมานั่งในที่นั่ง สำหรับ
พ่อเจ้าบ่าวในงาน แต่งงานหรือไม่
แน่นอนที่สุด ครูทอมป์สันก็มา และทายสิว่าเกิดอะไร ขึ้น
ในวันงาน คุณครูทอมป์สันใส่กำไลข้อมือเส้นนั้น เส้นที่มีลูกปัดหายไปหลายลูก
และ ฉีดน้ำหอม ที่เท็ดดี้จำได้ว่า แม่เขาฉีดตอน ที่ฉลองเทศกาลคริสต์มาสครั้ง
สุดท้ายด้วยกัน
ครูกับศิษย์กอดกันกลมเลย และคุณหมอเท็ดดี้ ก็กระซิบในหู คุณครูทอมป์สันว่า
"ขอบคุณมากนะครับคุณครูที่เชื่อในตัวผม ขอบคุณมากที่ทำให้ผมรู้สึกสำคัญ
และแสดงให้ผมเห็น ว่าผมสามารถที่จะ เปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ ได้"
ครูทอมป์สันกระซิบตอบพร้อมน้ำตานองหน้าว่า
"หมอเท็ด เธอเข้าใจ ผิดแล้วแหละ เธอต่างหากที่สอนครู ว่า
ครูสามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ ได้
ครูคงจะ สอนได้เพียงหนังสือ ครูคงไม่รู้จักการสอนคน จนกระทั่งครูได้พบ
และได้รู้จักเธอนั่นแหละ เทดดี้ . . .
No comments:
Post a Comment